BEYRUT (AA) – MAHMUT GELDİ – Lübnan'da işçi sınıfı, 1 Mayıs Emek ve Dayanışma Günü'nde bayramı yaşamaktan çok işini kaybetmemeye odaklanıyor.
Son yıllarda ekonomik sıkıntılar yaşayan Lübnan'da geçen yıl 2 bin 200'e yakın şirket kapandı. Bunun da işsizliğe olumsuz yansımaları oldu.
Lübnan Çalışma Bakanlığının verilerine göre, ülkedeki işsizlik oranı yüzde 16 ancak uzmanlar bu rakamın gerçeği yansıtmadığını ve gerçek işsizliğin bundan daha yüksek olduğunu savunuyor.
Ülkede birçok meslekte çalışmaları yasak olan 2 milyon civarındaki Filistin ve Suriyeli mülteciler arasında ise işsizlik oranları daha da yüksek.
Dünya Bankası da geçen ay ülkede gittikçe yükselen işsizlik rakamlarına dair uyarıda bulunmuştu.
- İşçinin sıkıntıları başından aşkın
Lübnan İşçi Sendikaları Birliği Başkanı Bişara el-Esmer, AA muhabirine yaptığı açıklamada, 1 Mayıs işçi bayramının çalışan kesim için çok önem arz ettiğini ancak Lübnan'da sıkıntıları başından aşkın olması nedeniyle işçilerin bu günü yaşayamadıklarını anlattı.
Ülkedeki yabancı çalışanın yerliyi etkilediğine işaret eden Esmer, “Lübnanlı işçi, ekonomik ve hayat şartlarının ağır olmasının yanı sıra yabancı işçilerin olması, keyfi işten çıkarma ve hak edilen ücreti alamama gibi sebeplerden ötürü bir bayramı olduğundan habersiz. ” diye konuştu.
İşsizlerin sayısının gittikçe yükseldiğine işaret eden İşçi Sendikaları Birliği Başkanı Esmer, işçinin haklarını koruma çabaları çerçevesinde keyfi işten çıkarmalara karşı mücadele ettiklerini ifade etti.
Lübnanlı çalışan kesimin, haklarını koruma ve hayat şartlarını düzeltmek için omuz omuza birbiriyle dayanışmaya çağıran Esmer, sözlerini şöyle sürdürdü:
“Lübnanlı vatandaş, resmi olarak sayıları 220 bine ulaşan yabancı çalışandan ötürü haklarını elde edemiyor. Yabancıların yanında ayrıca 350 bin Suriyeli çalışan var. Bunların tümü Lübnanlı çalışanla rekabet ediyor. ”
- İşçinin hakları kayıp
Lübnan'da özel sektörde işçi olarak çalışan Fehd de bir firmada 8 yıl boyunca maaşına hiç zam yapılmadan çalışmak zorunda kaldığını belirterek, “Ben adaletsizliğin kurbanı oldum. ” dedi.
Sağlık sigortası yatırılmadan çalıştığını aktaran Fehd, söz konusu firmanın en basit hak olan resmi tatil günlerinde bile çalıştırmanın yanı sıra mesailerinin karşılığını da alamadıklarını vurguladı.
Fehd, ellerinde başka seçenek olmadığından bu şartlarda çalışmak zorunda kaldıklarını anlattı.
Lübnan'da yayın yapan bir gazetenin kapanması üzerine onlarca arkadaşı ile birlikte işsiz kalan Nasır da hikayesini şöyle anlatıyor:
“Bir gazeteyi en iyi şekilde çıkarmak için gece gündüz demeden 13 yıl çalıştıktan sonra, bugün yasal hakkım olan tazminatımı alıp alamayacağımı bile bilmiyorum. Yasalar, gazetenin keyfi işten çıkarma ve kullanmadığım yıllık izinlerin tazminatı olarak bana 5 maaşın ödenmesini öngörüyor. Ayrıca alamadığım 12 maaşım da daha içeride duruyor. Alacaklarım için Çalışma Bakanlığı'na müracaat etmekle birlikte yargıda da dava açtım ve şu anda yetkili mercileri bekliyorum. ”
- Lübnanlı işçi bayramını yaşayamıyor
Başkent Beyrut'ta bir iletişim dükkanını işleten Cihad da 1 Mayıs Emek ve Dayanışma Günü'nün çalışan kesime bir değer verildiğini hissettirme hedefi taşıdığı ancak Lübnan'da bu günün emektara öyle bir imkan sunmadığını dillendirdi.
İşçiye ait özlük hakların unutulduğu bir memlekette işçi bayramı kutlamanın mümkün olmadığını ifade eden Cihad, “Devlete karşı her türlü sorumluluğumu yerine getirmeme rağmen hayat şartlarımın iyileşmesi için hiçbir adım atılmıyor. ” dedi.
Yaşadıkları ülkenin şartlarından ötürü 1 Mayıs gününde bayram yapamadıklarını söyleyen Cihad, dolayısıyla işçi bayramının kendisi için bir şey ifade etmediğini kaydetti.
